Fatih Cumhur Sarıkan-AJANSSPOR
Türkiye Futbol Federasyonu (TFF), Bağlantı Fakültelerine çokça kaynak sağlamayı sürdürüyor!..
18 Eylül Pazartesi günü haber ajanslarına servis edilen yazılı açıklamada, bir müddettir medyada yer alan Stefan Kuntz’un vazifesine son verildiği ile ilgili haberler yalanlanmıştı. Bundan sadece 2 gün sonra İdare Şurası ile Stefan Kuntz ortasındaki kıymetlendirme toplantısının akabinde, 20 Eylül Çarşamba günü ise yolların ayrıldığı açıklanmıştı! En yetkili ağızdan yapılan yorumla “Kuntz’un kendi bacağına sıkması” üzerine, “malumun ilanı” sürecinde, “malum” hangi münasebetle evvel yalanlanıp, iki gün sonra ilan edildi; anlamak mümkün değil. Tertibe, uzmanlığa, inanca ve tutarlılığa dayanan bir kurumsal prestij, en son hangi yol ayrımında devredeydi?.. Veda iletisindeki teşekkür de tek başına prestiji kurtarmıyor, zira samimiyetsiz prestij olmuyor.
Tüm olan bitenden bağımsız, Ulusal Grubun yeni teknik yöneticisi Vincenzo Montella’nın, dolayısı ile Ulusal Kadromuzun başarılı olmasını elbette çok istiyorum. Japonca’da kriz sözcüğü, tehlike ve baht karakterleri yan yana getirilerek yazılırmış. Avrupa Şampiyonası’na katılmak için azımsanmayacak bir avantajımız, ayrıyeten kucağımızda gereğince krizimiz varken, kısa vadeli, süratli, kararlı tahlillerle bahtımızı kullanabilmeliyiz. Sanırım birinci iş, çoktandır artık “Bizim olmayan Çocukların” yine grup haline gelmelerini sağlamak. Grubun tarifi aşikâr: tıpkı hedef için bir ortaya gelmiş, birbirini tamamlayan yetkinliklere sahip, misyon tarifleri belirlenmiş, unsurları, iş yapış metodu olan, birbirine itimat, bağlılık hisseden, belirli sayıda adanmış (atanmış değil!) insan topluluğu.
Sonuç tahlili yapılmadan, tertip ve süreçler gözden geçirilmeden, sadece yetkili bireylerin değiş(tiril)mesiyle tahlile ulaşılabileceği beklentisi, ister istemez Einstein’ı hatırlatıyor. Albert Einstein’a atfedilen kelam, bu yazıdaki ikinci tarif olsun: “Delilik, tıpkı şeyi tekrar tekrar yapıp, farklı sonuçlar beklemektir!”
Bir yerden başlamak lazım:
– 2020-‘21 döneminde 6.292 olan TFF bünyesindeki toplam hakem sayısının, 2023-’24 döneminde 4.743’e düşmesi (-%25) ivedilikle ele alınması gereken bir husus değil mi? Hakemlik mesleği, lisans derecesinde ve sonrasında tertipli verilecek eğitimlerle sırf atletik değil, aşikâr seviyede zihinsel ve ruhsal donanıma sahip olunan, alt liglerde de makul gelir sağlayan, cazip, saygın bir hale gelemez mi? Babadan oğula geçen, daima tıpkı soyadların var olduğu bir cins kast sisteminin ötesine yaygınlaşamaz mı?
– Harika Lig’de 6. hafta şimdi bitmişken birçok saha yerinin bozulması, tüm tarafların çabucak ilgilenmesi gereken bir diğer acil husus değil mi? Milano’nun meşhur, Inter’e nazaran Giuseppe Meazza, Milan’a nazaran San Siro stadı nasıl oluyor da yıllardır her dönem iki kulübe birden konut sahipliği yapabiliyorken, Antalya Belek’te dünyaca ünlü golf alanlarımız varken, saha yerlerimiz 6 haftada bozulabiliyor? Ülkedeki bütün ziraat fakültelerinin mevzuyu onur sıkıntısı yapmaları, ortaya çıkmaları gerekiyor…
– Hala geçerli, alanda en az 3 yerli oyuncu kuralına kulüpler dahice(!) tahliller ürettiler. Altyapıdan oyuncu yetiştirmek yerine, Avrupa’daki Türk asıllı “yetişmişleri”, daha evvel Avrupa’ya gidip mesleğinde sakinliğe girenleri, Mavi Kart sahibi futbolcuları kıymetli bedellerle transfer ettiler. Kural, amaçladığı durumdan hayli savrulmuş durumda. Hal böyleyken emele yönelik süratli bir gözden geçirme neden mümkün olmuyor?..
Futbol kamuoyunun tekrar yapılanma, pak sayfa, sil baştan başlama, esaslı ıslahat üzere büyük büyük beklentileri bir tarafa bırakması gerçekçi bir hal olur. Futbol, yarattığı iktisat, gördüğü ilgi ve yaptığı tesir ile öteki spor branşlarıyla kıyaslanmayacak ölçüde büyük. Sevgili Yiğiter Uluğ’un, Simon Kuper’in ünlü kitabına bulduğu olağanüstü başlıktaki üzere, nitekim de yalnızca futbol değil! Bu büyüklükte bir ekosistemde hayat, toplumsal bilimlerdeki “diğer faktörler sabitken…” varsayımıyla modelleme yapmayı mümkün kılmıyor. Başka faktörlerdeki çarpıklık, günlük hayatımızın içine soktuğumuz, mutluluğumuzu endekslediğimiz, üzerinden kim olduğumuzu bile tariflediğimiz futbolu -sudaki halkalar gibi- büyürken şiddetlenen darbelerle etkiliyor.
Bu yazıyı yazarken, Montella’nın kendisi için bugün düzenlenen imza törenindeki kelamları dikkatimi çekti: “…Futbolda bütün taraftarlara sevinç getirmek istiyoruz… Ekip oyunuyla ilgili birkaç şey belirledik. Bu kriterler üzerinden yeni bir plan yapmayı düşünüyoruz. Aşikâr bir sistem değil, bir oyun metodu üstüne çalışacağız…”
Demek ki kulüp mantığı ile sabit bir takıma, başındaki oyun sistemini yerleştirmeyecek. Kısa vadeli gayelere ulaşmak için eldeki havuzun en güzellerine odaklanacak, birlikte oynayabilecekleri, en uygun, en âlâ oyunu tasarlayacak. Uzun vadeli, stratejiye dayanan, tertibi olan bir futbol ihtilali, futbol seferberliği, zati Montella’yı çok aşan, lakin hepimizin ısrarla ve içtenlikle talep etmesiyle gündeme gelebilecek bir ütopya.
10 Kasım 2003’ü hatırlıyor musunuz? Birinci kere katıldığımız dünya kupasında, bayan voleybol ulusal ekibimizin İtalya maçı sırasında, saat tam 9’u 5 geçe mola alarak, Ceddimize hürmet duruşunda bulunmasını?.. Marka çalışmalarıyla kulakları dolduran unvanlar elbette bulunabiliyor ancak bunların bireylerin, grupların üstüne oturması için kalpleri de doldurmaları gerekiyor. Ulusal Grubun sahiden “Bizim Çocuklar” olmaları, saha sonuçlarının ötesinde, birlikte ortak bir kişilik, bir hal göstermeleriyle mümkün. O vakit hayat, ofislerde tasarlanmış unvanlardan çok daha anlamlılarını zati ikram edecektir.
Dilerim Ulusal Kadromuzun 2024 seyahati Almanya’ya varmakla kalmasın, 14 Temmuz’da Berlin’deki finale kadar sürsün.
